You're not the one so let them critizise*

*Melody*

Tak cudowny wieczór skończył się kłótnią. Miało być normalnie. Po raz pierwszy od jakichś 7 lat. Nie mogło być inaczej. Nie ten typ. A ja głupia miałam nadzieję, że wszystko się zmieni, że zaakceptują mnie taką, jaką jestem. Dlaczego im uwierzyłam? Sama nie wiem… Ale naiwna jestem. Co ja sobie myślałam? Że po tylu latach znajdą dla mnie czas? Uszanują to kim jestem, kim chcę być? Zaakceptują to? Nie mam już na to siły! Wytarłam łzę płynącą po zaróżowionym od gniewu policzku. ‘Oni nie są tego warci’ pomyślałam. ‘To trwa za długo. Czas na zmiany’ obiecałam sobie. I dotrzymam tego słowa. Wzięłam głęboki oddech i skierowałam się w stronę domu na Hampstead.

*Nell*

Wieczór spędzany z przyjaciółką. Nic lepszego dziś nie mogło mnie spotkać. I nic innego nie spotyka. Miałam szczęście, że pojawiła się na mojej drodze. I nie chodzi tylko o April, ale i Melody. Są jak siostry, których nie mam. Są jak rodzice, których nigdy nie ma. ‘Kiedy indziej skarbie. Śpieszymy się do pracy…’ ‘Wiem, że obiecaliśmy, ale musimy wypełnić te papiery. Zobacz, jak tego dużo.’ A ja ciągle mam nadzieję, że kiedyś będzie inaczej i usłyszę chociaż ‘Pospiesz się, bo nie zdążymy do kina’. Spoglądałam na April leżącą obok. Była zadumana. Chodziła wiecznie zamyślona. Wszystko przez to, co powiedziała do niej matka 2 lata temu… Ciekawe, co w tamtej chwili chodziło jej po głowie?

*April*

Co się ze mną stało? Niegdyś dusza towarzystwa, a teraz? Dlaczego taka jestem? Zadawałam pytania, na które nikt nie da mi odpowiedzi. Ona zbywa mnie krótkim ‘Nie mam czasu’. A tata? Jako jedyny troszczy się o mnie, martwi się. Ciągle pyta, dlaczego nie chcę chodzić na bale i imprezy dla jego znajomych, na których chętnie bywałam. Nic nie wie o tym, co powiedziała mi mama. Po rozwodzie nawet nie pyta jak mi się u niej mieszkało. Te 2 dni w tygodniu u niej w domu to stanowczo za dużo. Nie mam ochoty jej widzieć, ale gdy jej brakuje, to tęsknię. Mimo tego całego bajzlu. Tata pewnie też… Gdy zabrakło jej w domu wszystkie kłótnie pomiędzy nimi ustały. Ale widzę, że coś z nim nie tak. Nie śpi w nocy, nie schował żadnych naszych wspólnych zdjęć. To mnie przerasta, potrzebuję terapii? Nie… Potrzebuję rodziny. Całej.

~*~

Miał być jutro c: Mam nadzieję, że się spodoba. Zalecam zapoznanie się z zakładką "Bohaterowie" Są tam ważne cytaty. Zakładka "Uwagi" jest dla bardziej 'czepialskich' :D
OPOWIADANIE ZADEDYKOWANE 'MAJ LOW' @Meloudly . Nie sądzę, żeby powstało bez jej pomocy i natchnienia w postaci rozmów :D

*Little Mix-Change Your Life

Buziakiii!

Natt.