Trouble troublemaker, That’s your middlename*

*Melody*

Nikt nie widział, że zaraz zemdleje ze strachu. Ale ja to dostrzegałam. Przecież jest moją przyjaciółką. Zastanawiałam się, jak mogłabym jej pomóc. I w tej właśnie chwili, gdy pan Doukern ponaglał April ja spadłam z krzesła przy okazji je przewracając. Upadłam koło ławki przyjaciółki symulując ból głowy spowodowany uderzeniem o kant blatu.

-Ohh! Proszę pana, jak boli! O Jezu! – przymknęłam powieki – Babciu, czy to ty? – zaczęłam mruczeć – April! April! – szeptałam.

Wszyscy zebrani wokoło przepuścili do mnie moją przyjaciółkę.

-Idź z nią do pielęgniarki, natychmiast! – zarządził nauczyciel.

Uczepiłam się jej ramienia i wyszłyśmy z klasy. Gdy tylko drzwi się za nami zamknęły zaczęłyśmy się śmiać.

-Dzięki. Uratowałaś mi tyłek! – powiedziała ocierając łzę śmiechu – To gdzie teraz? – zapytała.

-Chodź po Nell. Wybierzemy się do Starbucks po kawę – zarządziłam.

-I pączki! – krzyknęła, a ja zaczęłam się śmiać.

*Nell*

Nauczycielka zaczęła rozdawać kartki z testem. Ze strachu zaczęło mi być gorąco i duszno. Ja nie mogłam z tego dostać mniej niż ’B’! Nie mogłam! Nie ja! Gdy pani Javerly zbliżała się do mojego rzędu w drzwiach ukazała się postać April. Odetchnęłam z ulgą.

-Pani Javerly, ja przepraszam, że przeszkadzam w lekcji i teście jak widzę, ale pan dyrektor Hudson żąda, aby Nell Seymour niezwłocznie pojawiła się w jego gabinecie.

Spięłam się jeszcze bardziej. To było jak jeden, wielki koszmar. ‘Już wolę pisać test’ jęczałam. Zdziwiona nauczycielka spojrzała na mnie.

-No… No dobrze… Nelly, idź.

Powoli wstałam z miejsca. Czułam jak zbierają mi się łzy, więc przyśpieszyłam kroku, żeby nie zobaczyła ich moja klasa.

-Ale dlaczego? – jęknęłam bliska płaczu. Zza rogu wyłoniła się uśmiechnięta Melody – I wszystko jasne – zaśmiałam się.

W trójkę opuściłyśmy teren North London Collegiate School-Edgware. Jak się okazało naszym kierunkiem był Starbucks.

*April*

Pomysły Melody przekraczają wszelkie granice możliwości. Ona jest szalona! Jeszcze nigdy nie spotkałam tak zwariowanej osoby jaką jest ta blondynka. Ale jakże skutecznej i pomocnej!

-A co jak się wyda? – panikowała Nell.

-Spokojnie! Jesteśmy dobrymi uczennicami, nic nam nie zrobią – uspokajała ją Melody.

Powolnym krokiem zaszłyśmy do naszej ulubionej kawiarni. Weszłyśmy do lokalu. Nell poszła poszukać wolnego stolika w dobrym miejscu, a druga przyjaciółka pomogła mi złożyć zamówienie.

-Jedno odtłuszczone, letnie, lekko słodzone, karmelowe cappuccino z bitą śmietaną oraz dwie latte. Jedno waniliowe, a drugie czekoladowe z 1,5% mlekiem, podwójną bitą śmietaną i sosem czekoladowym. Do tego dwa pączki z kolorową posypką i muffina z jagodami. Wszystko proszę podać do stolika – powiedziała Mel do obsługującej nas dziś dziewczyny.

-57£ - odezwała się kasjerka podliczywszy koszty.

Położyłam na ladzie dwa 50£ banknoty.

-Bez reszty – poinformowałam i uśmiechnęłam się.

Stwierdziłam, że muszę, bo zdołała zapamiętać to, co szybkim tempem zamawiała Melody. Poszłyśmy do Nell. Szukałam jej wzrokiem po sali. Tak się zagapiłam, że nie zauważyłam, jak wpadłam na kogoś.

*Melody*

To było dziwne. Zamiast drzeć się na niego za pochlapane kawą macchiato buty jeszcze się do niego uśmiechała! Blondyn jąkając się starał się przeprosić April.

-Nic się nie stało, jest OK. – nadal się uśmiechała.

‘O nie! O nie!’. On się jej spodobał. I wszystko jasne… A temu wszystkiemu przyglądała się Nell. ‘Ohh mała… Ty się lepiej nie ucz flirtowania od April’ pouczyłam ją w myślach. Zdezorientowana Nell nie wiedziała, co powiedzieć jak dotarłyśmy do stolika.

-Kto… Kto to był? – na jej twarzy zagościł ironiczny uśmiech.

Zaróżowiona April w milczeniu zajęła swoje miejsce przy oknie. Uśmiechała się do szyby, gdy na drugim końcu ulicy zauważyła blondyna. Gdyby nie to, że sama go dostrzegłam pomyślałabym, że jest świruską, bo śmieje się do kawałka szkła.

*Nell*

Zachowanie April było co najmniej dziwne. Gdy owy chłopak, na którego wszystkie się gapiłyśmy zniknął za zakrętem powróciłyśmy do naszej wcześniejszej rozmowy.

-Jestem pewna, że jak pani Javerly dowie się o tej ucieczce, to od razu wstawi mi ‘F’ bez pisania testu – odezwałam się sącząc swoje waniliowe latte.

-Jakby się wydało, to Melody musiałaby zostawać po lekcjach – powiedziała April – I to co najmniej przez tydzień.

Twórczyni idiotycznych pomysłów zaśmiała się tylko na te słowa.

-Wy chyba nie do końca wierzycie w moje umiejętności… - uniosła jedną brew i napiła się swojego cappuccino.

*April*

Ciągle myślałam o blondynie. Gdy przepraszał za ten mały wypadek słodko się jąkał, nie wiedząc co powiedzieć. Dziewczyny śmiały się z moich sposobów podrywu. To nie było w porządku… Po pierwsze: nie podrywałam go, a po drugie: nie mam takich sposobów. Zaczęłam podzielać obawy Nell w związku z karą, jaka czekała na nas w wypadku wydania się całej sprawy. ‘Boże, ja zaczynam panikować’ przyłapałam się. To nie było w moim stylu. Tak samo jak ucieczka. No ale: ‘Raz się żyje’ jak to mówi Melody. Nawet Nell w pewnym sensie przyjęła do siebie tą zasadę. Gdy spędziłyśmy wystarczającą ilość czasu w kawiarni ruszyłyśmy do swoich domów, by każda z nas mogła zająć się swoimi sprawami. Tak więc ruszyłam na Richmond, gdzie znajdował się mój dom.

~*~

Uuu... Strasznie są zueeeeee! :D Tak więc nowy rozdział c: Czy wiadomo Wam, kto się w nim pojawił? :D

PS. Mam małą prośbę. Moja bff założyła bloga o modzie. (LOOK) Zobowiązałam się pomóc jej go rozkręcić. Tak więc zdopingujcie ją choć paroma komentarzami c:

Olly Murs feat. Flo-Rida-Troublemaker (ta piosenka idealnie nadaje się do tego rozdziału :D)

Buziakiii!

Natt.